Rouw op het werk – een andere invalshoek

Dit bericht  is bedoeld voor alle leidinggevenden: RvB’s, CEO’s en ook alle medewerkers – binnen een organisatie.

Iedere organisatie heeft vroeg of laat te maken met medewerkers die een verlieservaring doorstaan. Rouw is het gevolg op zo’n verlieservaring. De lichamelijke-, emotionele-, maar ook de sociale gevolgen zijn groot – waardoor het impact heeft.

Anders gezegd; een verlieservaring heeft diverse domino-effecten op diverse niveaus. Deze kunnen opeenvolgend zijn en/of vinden gelijktijdig plaats. En, het is: situatie-, leeftijds- en persoonsgebonden. Daarom is een verlieservaring en het doorstaan van rouw overweldigend, complex en op zijn zachts gezegd – pijnlijk. Dit met het gevolg dat de focus, de energie niet gericht is op werken. Mensen kunnen gedeeltelijk of volledig in beslag genomen worden door het verlies en de rouw.

Bij verlieservaringen denkt men veelal aan het overlijden van een dierbare, partner, gezins- of familielid, maar helaas er zijn meer omstandigheden.

Denk ook aan:

• verlies van een dierbare door scheiding, waarbij mogelijk de kinderen niet meer dagelijks aanwezig zijn, gezien worden,
• verlies van gezondheid en de daarbij behorende beperkingen. En elke beperking is een verlieservaring op zich,
• mogelijk heeft een medewerker een chronische en/of terminale ziekte. En waarbij de medewerker in de laatste fase van het leven kan zijn/is,
• vruchtbaarheidsproblemen,
• zorgen voor partner, gezins- of familielid – mantelzorger zijn,
• ongewenst kinderloosheid,
• (dreigend) ontslag,
• onveilige werksfeer, onveiligheid thuis of in de relationele sfeer,
• eenzaamheid,
• discriminatie,
• trauma’s,
• et cetera.

Mogelijk treft het bovenstaande de partner, gezins- of familielid van een medewerker. Dit met het gevolg dat het ook zijn weerslag heeft op deze medewerker. Mogelijk is deze medewerker mantelzorger voor zijn/haar partner, gezinslid of familielid. Waarbij de medewerker in beslag wordt genomen door zorgen, gebrek aan tijd en de noodzaak om te werken. Hij of zij staat dan onder grote druk om dit te kunnen handelen. Praktisch en emotioneel.

Voorwaarden omtrent rouw zijn soms opgenomen in een CAO – het rouwverlof. De genoemde 14 dagen zijn ontoereikend om medewerkers hetgeen te bieden wat zij nodig hebben. Het is altijd maatwerk en dit kan niet protocollair worden vastgelegd. Juist omdat iedereen met een verlieservaring, een eigen ervaring en een eigen beleving heeft. Wat ik merk in mijn praktijk dat mensen te snel worden gere-integreerd. Juist om het verzuim te bekorten, te beperken. Hierdoor worden medewerkers niet alleen psychosociaal belast, maar juist psychosociaal – arbeidsbelast. Wat dus contraproductief is.

Rouwen heeft tijd en begeleiding nodig omdat je als medewerker, mens moet gaan aanpassen aan een nieuwe werkelijkheid. En dat doe je niet zomaar en even.

Tot slot:

Rouw is geen ziekte! Meld je een medewerker ziek? Wil je weten of dit praktisch of handig is voor de organisatie en voor de medewerker zelf.

Veelal wordt er ondersteuning geboden aan medewerkers die gere-integreerd kunnen worden.

Maar, hoe staan jullie mensen bij die een verlieservaring meemaken of meegemaakt hebben en rouwen?

En: hoe sta je – als organisatie/leidinggevende – medewerkers bij die chronisch/terminaal ziek zijn en/of in de laatste fase van hun leven en stervende zijn?

Wat doe je voor hen?

Bieden jullie zorg, ondersteuning en/of nazorg?

Staan jullie dan deze medewerker bij in de moeilijkste fase van het leven?

Of, hoe sta je een medewerker bij als dit hun partner, kind, gezins- of familielid betreft?

Wil je tools, hoe je als organisatie medewerkers – die met een verlieservaring te maken hebben – kunt bijstaan?

Passen jullie art.5 van de Arbeidsomstandighedenwet toe – ter bescherming van de medewerker?

Eén van de tools is om mij in te zetten. Ik help de organisatie, de medewerker zelf en indirect ook hun gezins- en familieleden op een adequate, efficiënte manier.

Dit met het gevolg dat medewerkers rust gaan ervaren, de focus kunnen behouden om te werken. Weer onbelast zijn en het plezier in het leven en werken hervinden.

Ze zijn veelal de organisatie en de leidinggevende dankbaar dat zij in een moeilijk tijd bijgestaan, gefaciliteerd zijn.

Ben jij leidinggevende en/of medewerker en heb jij hiermee te maken? Neem contact met me op voor advies en begeleiding.

Mijn kennis en kunde:

Ik ben niet alleen verlies-, rouw- en stervensbegeleider, gastdocent, ook voormalig Bedrijfsmaatschappelijk werker, Beleidsadviseur arbeidsomstandigheden, medewerker Arbodienst. Behalve 5.5 gevolgde beroepsopleidingen, heb ik ook de Post Hbo-opleiding – CROV, Casemanagement Regie op Verzuim gevolgd.  (bewust niet afgerond met een certificaat).

Als jij je hierin herkent als medewerker of leidinggevende – bel of mail mij.