Hoe rouw je
Hieronder geef ik aan, hoe dat bij mij ging.
Mijn vrouw stierf onverwachts, op 45-jarige leeftijd naast mij in de auto terwijl wij in gesprek waren.
Ik lijk emotieloos, verdoofd te zijn voor de buitenwereld, maar de emoties gieren door mij heen. Normaliter was ik stabiel, voel me nu labiel.
Mijn gedachten zijn onrustig en vliegen alle kanten op: niets is meer wat het was, wat moet ik nu, wat doe ik zonder haar, hoe nu verder?
Ik staar, kijk vooruit, maar ik zie niets, ik zie geen toekomst. Het lijkt geen nut te hebben.
Ik wens grip te houden, probeer mij vast te klampen, maar krijg ‘geen voet aan de grond’, voel mij ‘ontworteld’. ‘Ben van mijn grondvesten gescheurd’, geen basis meer, geen ondergrond. Alles wat was, is niet meer!
Behalve één ding: dankzij de liefde die ik voor haar voel, zal de dood ons niet scheiden,
Deze tekening heb ik in 2014 gemaakt. Dit was mijn beleving, jij kunt er anders in staan, een ander gevoel hebben, jij ervaart het op jouw eigen manier.
Wil je informatie over – hoe jij kunt rouwen? Zie contact (<klik op)
Of download het e-book; over de doden….(<klik op)